Bedrijven kunnen divers talent niet meer missen, en moeten hun zoektocht niet beperken tot enkel een bepaald soort van diversiteit. Het gaat om gender-diversiteit, maar ook om culturele en generatie-diversiteit. Diversiteit in brede zin is een thema dat nu veel aandacht heeft. Het is duidelijk dat de vrouw-man verhouding in de bedrijfswereld nog ver van in balans is, maar het gaat om veel meer dan dat. Het gaat om de samenleving als geheel en de gelijke rechten van ieder die daar deel van uitmaakt. Het gaat daarbij ook om mensen van diverse nationaliteit, etnische achtergrond, seksualiteit of met ‘atypisch’ fysiek – of denkvermogen.

“Alle culturen worden uitgenodigd voor het feestje, maar nog niet iedereen mag mee dansen”

Organisaties die de balans man – vrouw bereikt hebben, zetten nu op breder vlak in op diversiteit en geven aandacht aan de andere aspecten waarop men nog achter loopt. Je merkt dat er vaker mensen van verschillende culturen worden uitgenodigd voor een gesprek, maar het daadwerkelijke aanbod blijft vaak uit.

Een groeiend aantal organisaties richten wel heel diverse team in. Er zijn echter nog altijd onbewuste aannames die invloed hebben op de beslissingen van werkgevers. Bewust of onbewust neemt men vooral mensen aan die lijken op de mensen die nu al in het bedrijf werken.

“Het regent klachten”

Veel werkgevers beweren hun zaken op gebied van diversiteit op orde te hebben en inclusief te zijn. Tegelijkertijd, ontvangen zij toch elke maand wel een klacht van werknemers. Hoe kan dit?  Als je het gesprek met de betrokkenen aangaat, vertellen ze dat ze zich toch buitengesloten voelen. Zelfs al is dit niet de bedoeling van de leiding of van collega’s. En het gaat er uiteindelijk om wat de ontvanger voelt. Dat is in dat geval de realiteit, de ontvanger voelt zich niet geaccepteerd of geïntegreerd en dat heeft gevolgen.

De noodzaak en nut van diversiteit is wel algemeen bekend, maar het gaat er nog steeds om die stappen te zetten, waardoor iedereen zich ook daadwerkelijk thuis voelt op het werk. Dit heeft in het afgelopen tijd meer aandacht gekregen, vandaar dat mensen zich nu ook meer uitspreken en klachten indienen.

“Bij een vrouw is er altijd iets”

We dragen er allemaal aan bij, de bevooroordeling of alleen al het gevoel van bevooroordeling van de vrouw over bijvoorbeeld de klassieke as ‘likeable or competent’. Daarom kan je het nooit gewoon goed doen als vrouw. Terwijl er ook geen perfecte man bestaat, accepteren we met z’n allen de mannelijke tekortkomingen, zonder daar een probleem van de maken. De vrouw is altijd te knap, te dik, te bitchy, te zachtaardig, te slordig of te netjes. Het schommelt tussen de extremen en het woordje ‘te’ wordt te vaak genoemd: er bestaat geen balans, er is altijd iets. “Ze is best goed hoor, maar ze heeft altijd van die dure jurken aan” – hoorde een deelneemster van de call laatst. Zoiets zou nooit iemand over een man en zijn pakken zeggen, sterker nog – het zou waarschijnlijk niemand opvallen.

De enige manier om hier systematisch iets aan te veranderen is om al in de crèche te beginnen met het opvoeden van kinderen hierover.  Daarnaast moeten we elkaar erop blijven aanspreken. Zowel vrouwen en mannen, als mannen onderling en vrouwen onderling. Hetzelfde geldt voor en over (etnische) minderheden in onze samenleving.