Veel organisaties zijn momenteel sterk afhankelijk van de richtlijnen vanuit het RIVM en daarmee de overheid. De rationale en de consequenties zijn voor organisaties soms lastig te zien. Zo zijn er de abrupte en strikte maatregelen die invulling geven aan de anderhalve meter regeling bij contactberoepen, of zijn er time-slots waar opleidingsinstituten zich aan moeten conformeren voor het fysieke deel van hun opleidingsprogramma. Veel abrupte maatregelen zijn natuurlijk niet altijd even genuanceerd en volledig doordacht. Het lijkt erop, dat de overheid dit compenseert door simpel gezegd, geld te drukken.

“Diversiteit aan protocollen en wetgeving maakt het lastig”

In elk land zijn de protocollen en maatregelen van de overheid weer anders. Dit maakt het werken voor veel internationale organisaties lastig. Door te overleggen en samen te werken met andere bedrijven of associaties in de sector kom je telkens meer te weten over wat de huidige en nieuwe manier van werken in andere landen gaat worden en wat de vooruitzichten in de manier van werken zijn. Je kan zo beter omgaan met de diversiteit aan protocollen en zo goed mogelijk inspelen op de veranderingen. Daar ontstaat ook steeds meer creativiteit. Denk aan het spreiden van werk start- en eindtijden. Dit kan de pieken sterk verkleinen.