Met al het thuiswerken en het digitale vergaderen komt steeds meer het besef voor volle aandacht voor mensen. Zowel fysiek als mentaal. Bij fysiek gaat het met name om veiligheid en bij mentaal om het ontbreken van de sociale contacten.
“Veiligheid en duidelijkheid is een randvoorwaarde”
Veiligheid van klanten en medewerkers is een belangrijk aandachtspunt bij veel organisaties. Verplicht of niet, de deuren gingen zo veel mogelijk dicht. Mensen waren snel thuis. Nu is men overal bezig om te kijken hoe de 1,5 meter samenleving vorm te geven voor veilige toegang van klanten en medewerkers. Organisaties nemen dit initiatief en moeten daarin ook zeer duidelijk zijn. Als zij dit niet doen vragen de medewerkers er wel om.
In online en kantoor omgevingen is er eigenlijk geen enkel probleem. In andere omgevingen is men druk bezig om maatregelen te nemen om veilige afstand te faciliteren. Er blijkt steeds meer mogelijk. Denk aan retail, contact beroepen en fysieke productie omgevingen. De 1,5 meter aanpak heeft m.n. impact bij de (delen van) businessmodellen die erop gebaseerd zijn dat mensen samenkomen. De bezettingsgraad loopt daar te ver terug om de business rendabel te krijgen, laat staan om de opgelopen verliezen te compenseren. Denk hierbij aan openbaar vervoer, horeca en fysieke evenementen.
“Sociaal welzijn vraagt echte aandacht”
Aandacht gaat ook uit naar sociaal welzijn. Mensen met werk en gezinnen hebben de uitdaging de veelheid van contacten zowel zakelijk als privé te managen. Zij hadden in het begin het gevoel 24 uur per dag aan te moeten staan. Nu wordt dat beter, met meer structuur, een stuk efficiency, het niet hebben van reistijd en het accepteren van zaken hoe ze zijn. Het is ook zwaar voor alleenstaande jongeren zoals studenten en alleenstaande ouderen. Zij missen hun sociale contacten en vallen daarmee in een gat.
“Organisaties voelen een duidelijke verantwoordelijkheid naar hun mensen”.
Telkens zoekt men naar mogelijkheden om het wat beperkte en koude online contact uit te breiden in frequentie en warmte. Denk aan persoonlijke rondjes, 1:1 contacten, verdiepen in elkaars thuissituatie en het samen volgen van stimulerings- en bewegingsprogramma’s of het meer dynamisch maken van een online meeting door gebruik te maken van de chat of een gezamenlijk whiteboard (b.v. Miro). Er ontstaan ook nieuwe mooie communicatievormen zoals een digitaal personeelsblad en vlogs.
Er is een breed besef, dat iedere medewerker en collega eignelijk elke dag werkelijke aandacht moet krijgen.
“Inclusief leiderschap”
Leiderschap is nodig om mensen betrokken te houden bij de organisatie. Echt leiderschap komt dan ook bovendrijven. Managers wachten af, leiders gaan aan de slag. Met enkel managen haal je dit niet. Kunnen en willen luisteren is misschien wel een van de belangrijkste competenties van leiderschap. Dat begint al door het openen van een gesprek met de vraag hoe het met de ander gaat. Een ander aspect is het durven vertrouwen op de kracht van collega’s. Veel mensen blijken dit heel goed aan te kunnen. Dit lijdt uiteindelijk tot meer resultaat en een voor ieder plezierigere samenwerking. De druk op leiders kan wel groot worden. Met name door het gevoel van eenzaamheid en onzekerheid. Je moet als leider dan ook zelf je rust nemen. Uiteindelijk vinden de echte leiders hun weg en zij passen op hun mensen.
Naar mate het langer duurt wordt het beperkte contact steeds lastiger vol te houden. Ondanks alle maatregelen wordt men een beetje scherm moe. Uiteindelijk zal de behoefte van mensen om samen te zijn en contact te hebben winnen. De vraag is of dat in de oude vormen zal zijn of dat dit andere vormen gaat vinden.